تأثیر تزریق دگزا متازون ب ایجاد لوتئولیز در تلیسه هلشتاین

هدف : بررسی احتمال باقی ماندن توان لوتئولیتیک داروی pgf2در دامهای تحت درمان با دگزامتازون . طرح : آزمون کلینیکی ( درمان گروه جایگزین ) دام : هفده رأس تلیسه هولشتاین در سن 15 تا 17 ماهگی و متوسط وزن 340 کیلوگرم . دارو: 1- دگزامتازون ( 15 میلیگرم ، کولوازون ، نوربروک ، انگستان ، داخل عضله )، 2- pgf2 (25 میلیگرم ، لوتالایز ، اپجان ، آمریکا ، داخل عضله ). روش: نخست تعداد دامهایی که با تزریق pgf2 در روز 9 فحلی نشان دادند برآورد گردید ( گروه آزمایش ). برای اطمینان از وقوع لوتئولیز از بررسی پروژسترون سرم قبل ( روز 8 ) و پس ( روز 13) از تزریق pgf2 و مشاهده فحلی در دامها و بررسی جسم زرد از طریق توش رکتال استفاده شد. تجزیه و تحلیل زرد در تمام 17 رأس دام گروه کنترل پس از تزریق pgf2 تحلیل رفت ولی در 6 رأس از 17 رأس گاو گروه آزمایش فعال باقی ماند ( 3/35 درصد ) ، تزریق دگزامتازون 24 ساعت قبل از تزریق مقادیر لوتئولیک pgf2 به طور معناداری از ایجاد لوتئولیز جلوگیری کرد ( 05/0 < p). نتیجه گیری : به نظر می رسد توان لوتئولتیک pgf2 که در مواردی مانند همزمانی فحلی یا درمان عفونتهای رحمی مورد نیاز است در دامهای تحت درمان با داروی ضد التهاب استروئیدی دگزامتازون مکن است مختل گردد.